دوریس لسینگ

۱۳۹۲/۸/۲۶ - 1298/7/29

دوریس لسینگ
دوریس می لسینگ (Doris May Lessing) نویسندهٔ بریتانیایی-زیمبابوه‌ای در ۲۲ اکتبر ۱۹۱۹ میلادی در کرمانشاه ایران و در خانواده‌ای انگلیسی به دنیا آمد. دوریس به همراه خانوادهٔ خود در شش‌سالگی ایران را به مقصد زیمبابوه ترک کرد و دو دهه از زندگی خود را تا زمان مهاجرتش به لندن در سال ۱۹۴۶ میلادی، در آنجا گذراند. علاقۀ لسینگ به نوشتن، او را به شرکت در محفل‌های ادبی و کتاب‌خوانی کشاند. دوریس در پانزده‌سالگی کار حرفه‌ای خود را آغاز کرد و داستان‌هایش را در اختیار روزنامه‌های آن زمان قرار داد. نخستین کتاب دوریس لسینگ با نام «علف‌ها آواز می‌خوانند» در سال ۱۹۵۰ میلادی منتشر شد و توجه بسیاری را در سطح جهانی به خود جلب کرد. او تا پیش از مرگ خود بیش از ۵۰ رمان نوشت و در سال ۲۰۰۷ میلادی و در هشتاد و هشت‌سالگی موفق به دریافت جایزهٔ نوبل ادبیات شد. لسینگ در کنار نوشتن، در کنش‌های مدنی هم حضوری پررنگ داشت. از عضویت در کمپین مبارزه با سلاح‌های اتمی تا حضور در جنبش ضد آپارتاید که برای سال‌ها مانع از ورود او به آفریقای جنوبی و زیمبابوه شد. از جمله جوایز ارزشمند دیگری که لسینگ در دوران زندگی خود به دست آورد می‌توان از «جایزهٔ سامرست موآم»، «جایزهٔ ادبی دبلیو.اچ اسمیت»، «جایزهٔ پالرمو»، «جایزهٔ کتاب لس‌آنجلس تایمز»، «جایزهٔ بین‌المللی کاتالونیا» و جوایزی دیگر نام برد. دوریس لسینگ سرانجام در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۳ میلادی و در سن نود و چهارسالگی، در خانۀ خود در شهر لندن دیده از جهان فروبست. گزیدهٔ آثار: علف‌ها آواز می‌خوانند (۱۹۵۰)، فرزندان خشونت (۱۹۵۲)، عادت عشق ورزیدن (۱۹۵۷)، دفترچۀ یادداشت طلایی (۱۹۶۲)، تابستان پیش از تاریکی (۱۹۷۳)، خاطرات یک بازمانده (۱۹۷۴)، اتاق شمارﮤ نوزده (۱۹۷۸)، تروریست خوب (۱۹۸۵)، پنجمین کودک (۱۹۸۸)، دوباره عشق (۱۹۹۶)، مارا و دان (۱۹۹۹)، بن در جهان (۲۰۰۰)، شیرین‌ترین رؤیا (۲۰۰۱) و شکاف (۲۰۰۷).
424 بازدید