ساختار کتاب: کتاب «لحظات لطف»، «پیش‌گفتار»، بیست و یک بخش و «سپاس‌نامه» را در بر می‌گیرد.

شیوهٔ نگارش: نیل دونالد والش، نویسندهٔ مجموعه کتاب‌های «گفت و گو با خدا» این اثر شگفت‌انگیز را با زبانی شیوا و پرمهر نگاشته است. نویسنده که به طور عمیق باور دارد خداوند در همهٔ لحظات زندگی کنار انسان است و حضور خود را با معجزه‌های پیاپی به انسان نشان می‌دهد، در این کتاب داستان‌های واقعی را از معجزات حضور خداوند در «لحظات لطف» خوانندگان کتاب‌های پیشین به رشتهٔ تحریر درآورده است. نثر این کتاب چنان شیرین و شیواست که خواننده را بی‌وقفه به خواندن وامی‌دارد.

شمایی از کتاب: والش در مقدمه‌ای کوتاه، از حضور خداوند در زندگی و لحظاتی که خود را بر انسان آشکار می‌سازد، سخن گفته است. او با این باور که پرسش از وجود خداوند، پرسشی متعلق به همهٔ اعصار است، خاطرنشان می‌سازد که کافی‌ست انسان آغوش خود را به روی خداوند باز کند تا نه فقط خداوند او را در آغوش مهر و لطف بی‌کران خود جای دهد، بلکه پیش از او، با آغوشی گشوده و پرمهر در انتظارش است. نگارنده در سرتاسر این کتاب، نامه‌های خوانندگان خود را در مورد لحظه‌های معجزه‌آسای نمود خدا در لحظه‌های خاص با قلم گیرای خود بازنویسی کرده و با زیرکی، نکاتی مهم را در هر بخش با خواننده در میان گذاشته است. این لحظه‌های معجزه‌آسا، با توجه به موضوع، در بیست و یک بخش مختلف روایت شده‌اند و چنان جذاب و در دسترس است که خواننده می‌تواند چنین لحظاتی را در زندگی خود نیز به یاد آورد.

کاربرد کتاب: کتاب «لحظات لطف» در دید نخست، می‌تواند کتابی خواندنی برای همهٔ گروه‌های سنی و در هر ردهٔ فرهنگی و اجتماعی باشد. اما این کتاب، روشنگر همهٔ آن‌هایی‌ست که جانی مشتاق برای دریافت عشق الهی و معجزات دارند. همچنین این کتاب برای همهٔ دلخستگانی که از مشکلات و کاستی‌های زندگی به تنگ آمده‌اند، راهگشا و امیدبخش است. این کتاب، نور امیدی در دل‌های ناامید از مادیات می‌تاباند و نقش خداوند را در زندگی پررنگ‌تر می‌سازد. همچنین آنان که در اندوه از دست دادن عزیزشان زانوی غم به بغل گرفته‌اند، می‌توانند با خواندن این کتاب، جان خود را جلا دهند و با روحیه‌ای قوی به زندگی بازگردند.

روش مطالعه: بهتر است این کتاب به صورت فردی، به آرامی و در آرامش خوانده شود تا تأثیر آن بر روان مؤثرتر واقع شود. همچنین می‌توان در حلقه‌های کتاب‌خوانی، این اثر ناب را مطالعه کرد، به بحث گذاشت و از تجربه‌های فردی در این باره سخن گفت.